مدح و ولادت امام مجتبی علیه‌السلام
امشب ز لـب مـاه خـدا خـنـده بـر آمد کز خانه خـورشیـد ولایـت قـمـر آمـد یـا از دل دریـای نــبــوّت گـهــر آمـد یا مـهـر فـروزنـده به بـام سـحـر آمـد پیغمبر و زهرا و عـلـی را پـسـر آمد در مــاه خـدا؛ مـاه خـدا جـلـوه گر آمد هـم آیـنـه حُـسـن خــداونــد جــمـالـش هم خُلق و خصال نبوی خُلق و خصالش هم پـیـر خـرد آمده مـبهـوت جـلالـش هم عـقـل ملک آمده حـیـران کـمالـش هم مفتخـر از او شده پیـغـمبر و آلـش هم او ز نـبـی و ز عـلی مـفـتخـر آمد در گـلشن دین باغ گـل یـاسمنـش بین در لعـل لب بـسته عـقـیق یـمنـش بین شادابی جـان را ز گـلستان تـنـش بین آیـات خـدا در لب شکـر شکـنـش بین آیینه شو و حُسن حَسن در حَسنش بین گوئی به جهـان بـاز رسـول دگـر آمد ای ختم رُسُل بوسه بزن بر سر و رویش ای شیر خدا عطر جنان جوی ز بویش ای عصمت حق شانه بزن شانه به مویش ای مهر، ستان وام ز رخسار نکویش ای ماه بـبر سجده به خاک سر کویش رشگ ملک است این که به شکل بشر آمد در شب نـفــس صبحـدمِ عـیـد ببـیـنـید در مـاه خـدا صورت خورشید ببـیـنید روئی که نـبـی دید و عـلی دید ببـینید حُـسنی که ورا فـاطمه بـوسید ببـیـنـید رخـسـار خـداونـد درخـشیـد بـبـیـنـیـد کز وصف من و مدح شما خوبـترآمد بـا طـلعـت او مـــاه خــریــدار نـدارد مهر است کـم از ذرّه و مـقـدار ندارد بی یـار بود هر که چو او یـار نـدارد بر دشـمـن او نـخـل عـمـل بـار ندارد گـر بـار دهـد بـار به جـز نـار نـدارد مهرش ثمر جنت و بغضش شرر آمد ای حُسن حَسن در حسنت حُسن خدایی ای صورت زیـبـایی هـستـیـت فـدایی عـالم به سر کوی تو مـشغـول گـدایی با مهر تو جان کرده ز تن میل جدایی از آیـنــۀ دل تـو کــنـی زنـگ زدائـی شادی شب مـیـلاد تو باز از سفـر آمد ای بــاغ گــل یــاســمــن آل مــحــمـد ای قــرص مــه انـجــمـن آل مـحـمــد اوصـاف تـو روح سـخـن آل مـحــمـد گــفــتـار تـو نــقــل دهـن آل مـحــمـد ای حُـسـن خـدا ای حَـسـن آل مـحـمـد روح تو در آیـنـه حـق جـلـوه گـر آمد لطف تو خـدایـی و گـدای تو کـرامت در سـایـۀ سـرو قـدت افـتـاده قـیـامـت دل آمـده و جُـسته به کـوی تو اقـامت نازد به تو تـوحـید و کند فخـر امامت از صبر تو دین نـبـوی یـافت سلامت بـا صـلـح تو از راه سـپـاهِ ظـفـر آمـد نور ابد و جلوۀ حُسن ازل از تو است مقبولی طاعات و جزای عمل از تو است تو طوری و انوار خدا مشتعل از تو است رسوایی و نابودی خصم دغل از تو است پیروزی اسلام به جنگ جمل از تو است حقّا که علی چون تو پسر را پـدر آمد ای صحـن بـقـیـع تو چـراغ ره انـجـم وی مهر رخت بوسه گه جدّ و اَب و اُم بر فـاطـمـه مانـنـد نـبـی کـرده تـکـلّـم اول پــســر شـیـــر خـــدا حـجّـت دوم در پـاسـخ دشـنــام به لـبـهـات تـبــسـّم از خـلـق تـو گـلـزار صفـا بـارور آمد تـو شـمـع شـب تـار بـقــیـع دل مـایـی هرجا که کنی جلوه،گل محـفـل مایی گر بـحـر بـلا مـوج زند سـاحـل مایی ور نخل عـمل بار دهد حاصل مـایـی ما خواب و تو مهمان دلِ غافـل مایی ویــرانــۀ دل از تو بـهـشت دگـر آمـد جبرئیل شراب از لب شیرین تو نوشد کوثر به همه وسعتش از فیض تو جوشد بی چاره کسی کز کرمت چشم بپوشد دریاست دلی کز غم عشق تو خروشد هرکس به کسی فخر ومباهات فروشد "میـثـم" به تـولای شـما مـفـتـخـر آمـد |